Ανθρώπινος κόμπος!
Ο ανθρώπινος κόμπος είναι ένα διασκεδαστικό παιχνίδι συνεργασίας και επίλυσης προβλημάτων. Είναι ιδανικό για παιδιά άνω των 12 ετών. Παίζεται, ωστόσο, ευχάριστα και από παιδιά μικρότερης ηλικίας με τη βοήθεια και την καθοδήγηση ενός ενήλικα. Για να παίξουμε, χρειαζόμαστε δέκα με δεκαπέντε άτομα, αν και έχει δοκιμαστεί με επιτυχία και με πολύ περισσότερα.https://www.youtube.com/watch?v=T0VGSAdJg6M
Οδηγίες : Αρχικά σχηματίζουμε έναν κύκλο. Αφήνουμε τα χέρια και προχωράμε προς το κέντρο του κύκλου. Με το δεξί μας χέρι, πιάνουμε το χέρι κάποιου συμμαθητή ή κάποιας συμμαθήτριάς μας. (Προσέχουμε να μην είναι του διπλανού ήτης διπλανής μας!) Με το αριστερό μας χέρι, πιάνουμε το χέρι άλλου συμμαθητή ή άλλης συμμαθήτριάς μας. (Επίσης προσέχουμε να μην είναι του διπλανού ή της διπλανής μας!) Είμαστε δεμένοι σε κόμπο! Προσπαθούμε να λύσουμε τον κόμπο. Συνεργαζόμαστε και καθοδηγούμε ο ένας τον άλλον. Μπορεί να χρειαστεί να περάσουμε πάνω ή κάτω από τα χέρια των άλλων, να χαμηλώσουμε ή να σκύψουμε για να ξεμπερδευτούμε. Δεν αφήνουμε τα χέρια, αλλά μπορούμε να διορθώσουμε τη λαβή, αν χρειαστεί. για να βολευόμαστε καλύτερα. Αν τα καταφέρουμε, θα σχηματίσουμε και πάλι έναν ωραίο κύκλο! Σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί ο κόμπος να μη λύνεται, αλλά μπορούμε να ξαναπροσπαθήσουμε!Η ομάδα σχηματίζει κύκλο.
Μια παραλλαγή : Ζητείστε από έναν εθελοντή να απομακρυνθεί από την ομάδα . Αφού η ομάδα δεθεί, ο εθελοντής επιστρέφει και προσπαθεί να ξεμπλέξει τους κόμπους χωρίς να αποσυνδέσει τα χέρια.
Μια ακόμη παραλλαγή : Σχηματίζουμε έναν κύκλο. Αφήνουμε τα χέρια και προχωράμε προς το κέντρο του κύκλου μέχρι να ακουμπήσουν οι ώμοι μας. Σταυρώνουμε τα χέρια μας, σχηματίζοντας ένα Χ . Με το δεξί μας χέρι, πιάνουμε το αριστερό χέρι του διπλανού μας από τα αριστερά μας. Με το αριστερό μας χέρι, πιάνουμε το δεξί χέρι του συμμαθητή ή της συμμαθήτριάς μας που είναι δεξιά μας. Είμαστε δεμένοι σε κόμπο! Προσπαθούμε να λύσουμε τον κόμπο , χωρίς να αφήσουμε τα χέρια και μέχρι να κοιτάμε όλοι προς τα μέσα με τεντωμένα τα χέρια. Καλό είναι σε αυτή την εκδοχή, να υπάρχει ένας «παρατηρητής» που στο τέλος θα περιγράψει τις σημαντικές στιγμές της «διαδρομής» προς τη λύση του προβλήματος. ( Το πρόβλημα, έχει λύση).